GATHERING

Deze opeenhoping van afgedankte materialen is niet zomaar bijeengebracht. Daniel Firman (1966) stelt de objecten samen, hij verbuigt en beschildert ze en creëert zo fusies die doen denken aan plastiglomeraten. Niets ervan kan worden teruggewonnen of hergebruikt. Dit accentueert de preoccupatie van Firman met de scheiding tussen lichaam en object, tussen menselijke activiteit en de natuur, iets wat niet langer mogelijk is. Terwijl we om dit beeld heen lopen en ernaar kijken, zijn we alert, we zijn ons ervan bewust dat de objecten die wij achterlaten ons nooit echt verlaten. Met zijn oogverblindende sculpturen zet Daniel Firman de tijd én de activiteit voor even stil – een precair evenwicht.